आजी गं आजी- A tribute to my grandmother

This poem to dedicated to my Aaji(grandmother) — Saraswati Shirodkar. Born and brought up in Konkan , she came to Mumbai at the age to 60 to raise her grandkids. At that age, Mumbai was a total culture change for her. Yet from what I know, she adapted swiftly without creating any noise. She paid a pivotal role in our upbringing along with my parents and aunt . What they have done cannot be summarized by one poem . But this is my one small way of paying a tribute to my aaji.

आजी गं आजी , कुठे आहेस गं तू ?

आठवण येते तुझी , परत येशील का गं तू ?

बांद्याचा जन्म तुझा, वेंगुल्यात सासर

नातवंडांच्या सांभाळासाठी मुंबईला केलस आपलं घर

हुशारी तुझी जगावेगळी , शिस्त तुझी चोख आणि शब्द रोखठोक

त्यामुळेच कदाचित गोड बोलणार्यांना घाबरते आम्ही लोक

मनात एक आणि करताना दुसरं असं कधी केलं नाहीस तू

शब्द राखण्यातच माणसाची “wealth” दिसते असं कळवून दिलसं तू

“Marketing” पेक्षा “Executing” वर भर दिलास तू

दर दिवशी त्याचा फायदा होतो आहे बघू

आपल्या माणसांसाठी करण्याला कधी “Sacrifice” नाही म्हटलेस

“Teamwork” चे धडे घरीच आखलेस

“अगं माणसाने समाधानी रहावं” असं तू शिकवलसं

“Work-life balance” इथूनचं आम्ही घेतला

इतकं सगळं करून “Blow your trumpet” नाही केलसं

“Humility”च अनुकरण आम्ही इथूनच केलं

कोकण आणि मुंबई येवढचं “Exposure” असून एवढं कसं केलसं?

वाचन, इच्छाशक्ती आणि मेहनतीच्या बळावर घर उभं राहिलं

आठवण तुझी येते, तुला भेटावेसे वाटते

सांग न आजी तू देवाकडून परत कधी येतेस?