आयुष्याच्या प्रवासात आपल्याला अनेक लोक काहिनाकाहीतरी शिकवून जातात. म्हणजे अगदी एखादा सफाईकामगार किती चोखपणे आपलं सफाई काम करतो हे बघण्यासारखं असतं. लोकांचं चांगलं बघून काहीतरी शिकणं ही एक वृत्ती आहे. रोजच्या छोट्या छोट्या वाटणाऱ्या गोष्टीसुद्धा खूप काही शिकवून जातात, अनुभव देऊन जातात. अनुभवासारखा शिक्षक नाही. त्यामुळे मी आजपासून जसं जमेल तसं मला काहीतरी बोध देणारे अनुभव शेयर करणार आहे.
आजचा अनुभव:
परवा मावशीकडे गेले होते. माझी मावशी नुकतीच कॅन्सरमधून बरी होते आहे. गेल्या रविवारी तिचं अगदी असहाय्य अंग दुखत होतं. म्हणजे रात्र-रात्र झोप न लागून तिला प्रचंड अंगदुखीमुळे 2-3 दिवस उठता पण येत नव्हतं . आम्ही खूप घाबरलो होतो. पण नंतर तिचं औषध बदललं आणि २-३ दिवसांनी ती जरा बरी झाली. जेव्हा मी तिच्याकडे परवा गेले तेव्हा सुद्धा तिला थोडा अंगदुखीचा त्रास होताच. तरीही तिने मला चक्क चहा करून दिला , घरी जे सुकं खाणं होतं ते सुद्धा दिलं. केवळ प्रेमापोटी तिने मला चहा करून दिला. तोसुद्धा अगदी लगेच.मी तिला म्हणाले मी करते तर ती म्हणाली नको आत्ताच ऑफिसमधून आली आहेस, मी करते. आपण आजारी असताना सुद्धा उठून माझी विचारपूस आणि चहापान करणं हे मोठंच . या प्रेमाच्या उत्साहाला माझा सलाम!
आजचा अनुभव:
परवा मावशीकडे गेले होते. माझी मावशी नुकतीच कॅन्सरमधून बरी होते आहे. गेल्या रविवारी तिचं अगदी असहाय्य अंग दुखत होतं. म्हणजे रात्र-रात्र झोप न लागून तिला प्रचंड अंगदुखीमुळे 2-3 दिवस उठता पण येत नव्हतं . आम्ही खूप घाबरलो होतो. पण नंतर तिचं औषध बदललं आणि २-३ दिवसांनी ती जरा बरी झाली. जेव्हा मी तिच्याकडे परवा गेले तेव्हा सुद्धा तिला थोडा अंगदुखीचा त्रास होताच. तरीही तिने मला चक्क चहा करून दिला , घरी जे सुकं खाणं होतं ते सुद्धा दिलं. केवळ प्रेमापोटी तिने मला चहा करून दिला. तोसुद्धा अगदी लगेच.मी तिला म्हणाले मी करते तर ती म्हणाली नको आत्ताच ऑफिसमधून आली आहेस, मी करते. आपण आजारी असताना सुद्धा उठून माझी विचारपूस आणि चहापान करणं हे मोठंच . या प्रेमाच्या उत्साहाला माझा सलाम!
No comments:
Post a Comment